مقایسه بالینی ترمیم استخوانی اطراف ایمپلنت های یک مرحله ای (nonsubmerged) و دو مرحله ای (sumerged) در سیستم maestro (سیستم ایمپلنت biohorizon)

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه تعیین و بررسی ترمیم و تحلیل استخوان در یک سیستم واحد (maestro) بصورت یک مرحله ای (nonsumbmerged) و دو مرحله ای (submerged) پس از طی مدت 6 ماه در فک بالا و 4 ماه در فک پایین می باشد.مواد و روشها: نوع مطالعه آینده نگر (prospective) و طرح آن موازی (parallel) بود. در این مطالعه از 28 ایمپلنت که 10 مورد آنها بصورت یک مرحله ای و18 مورد بصورت دو مرحله ای بود بصورت تصادفی (random) در 16 بیمار استفاده گردید. در حین جراحی اول و4 الی 6 ماه بعد از اندازه گیری های بالینی که عبارت بودند از بررسی فاصله کرست استخوان تا لبه شولدرایمپلنت در 4 ناحیه مزیال، دیستال، باکال و لینگوال توسط پروب پریودنتال ویلیامز انجام پذیرفت.یافته ها: میانگین تغییرات استخوان که با استفاده از آزمون 2 sample t test بدست آمد از نظر پارامترهای مخدوش کننده نظیر روش جراحی، قطر، طول، نوع، وضعیت قدامی / خلقی، وضعیت فک بالا / پایین از نظر آماری معنی دار نبودند. ولی با استفاده از آنالیز logistic regression پارامترهای روش جراحی و قطر نقش معنی داری را نشان دادند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که حداقل در زمان ترمیم اولیه پس از جراحی اول، از لحاظ تحلیل استخوان، روش دو مرحله ای نسبت به روش یک مرحله ای برتری دارد. بعلاوه ایمپلنت های با قطر بیشتر در این دوره ترمیم، تحلیل استخوانی کمتری را نشان می دهند.